Mój dzień z "Ch...ową Panią Domu" Magdaleny Kostyszny

Zaczęło się to wszystko od pewnego zimnego, kwietniowego poranka. A było to tak…

Pobudka 5.30

 - Aga wstawiaj. Kazałaś mi, abym ciebie obudził - mówi do mnie znajomy głos

- Uhmmmmm – na to ja odpowiadam śpiącym głosem. Metoda 5 sekund nie działa, robię się coraz  bardziej senna, przytulam się do podusi, okrywam cieplutką pierzynką…i

Godzina 8.00

Wstaje na równe nogi przecież miałam już wcześniej wstać i ogarnąć co nieco. Oto o tej godzinie powinnam siedzieć i dumie machać nogą pod stołem, popijając kawę i myśleć -  jaka genialna ze mnie pani swojego czasu. Rzeczywistość jest brutalna i nie ma pomarańczowego światła ”poczekaj zaraz będzie czerwone” odpoczniesz sobie.

Człapie do łazienki, szybka poranna toaleta i coś trzeba wrzucić na ząb. Najszybsza metoda to musli z mlekiem, ale nagle czuję jak coś mięciutkiego dotknęło mojej nogi – to kot zwany Funflem. Zaczynam go głaskać, futrzak momentalnie dostaje paraliżu, przewraca się na bok i „miziaj mnie jeszcze”  – tak brzmiałoby to w języku kocim.

Lawiruje miedzy kuchnią, a salonem gdzie włączyłam wiadomości w  TV, próbuje ogarnąć jedno i drugie, bo poinformowana kobieta to „niebezpieczna kobieta” – aż tu nagle słyszę podejrzany dźwięk w kuchni, no cóż sprzątanie, mleko mi wykipiało. Ratuje co się da, musli smakuje egzotyczne, bo to egzotyczne z Biedronki.  Pomimo tej czarnej serii porannej postanowiłam sprawić sobie metamorfozę, a mianowicie zapleść sobie francuza, bo nic tak nie uszczęśliwi kobietę jak małe przyjemności każdego dnia. Jeszcze tylko smażę kotleciki na obiad i wtem patrzę, a tu godzina 10.20 i przebieram się szybcikiem do pracy.

Przystanek bus, przystanek drugi bus i punkt 11.50 jestem prawie na miejscu przeznaczenia. Ale nie myślcie, że jest tak prosto -  mam do pracy na 12.00 i trzeba tu jeszcze dobiec, wypruwam niczym struś pędziwiatr. A tu bieg z przeszkodami, a mianowicie: schody przejście podziemne, muzycy, spożywczak kusi i powtarza magiczne zaklęcie „wejdź kup pączusia” (dziś pączusiom mówię stanowcze -  nie!), park i 3 minuty przed czasem jestem w pracy.

Lecę się podpisać na liście obecności, a tu koleżanka mówi do mnie:

- Aga jest ta książka dla ciebie!

-Ale jaka?- ja jej na to

- Ta ch...owa - mówi ściszonym głosem

Wnet doznałam olśnienia dzień wcześniej zamówiłam dla siebie książkę „Ch…owa Pani domu” Magdaleny Kostyszyn i nie przypuszczałam, że tak szybko będzie mi dane zgłębiać tajniki iście alchemicznej wiedzy. Życie jednak czasami ma dla nas w nagrodę  - kremówkę z wisienką w postaci książki.

STOP! Trzeba wrócić na zmienię, bo oto widzę, że idzie na zajęcia do mnie umówiona grupa dzieci. Praca równa się pasja, więc z radością wychodzę im naprzeciw. Tym razem są same dziewczynki, niektóre już mnie znają z poprzednich wizyt. Nagle jedna z nich do mnie mówi:

- Proszę panią! Wygląda pani dziś inaczej…

Ja dumna odpowiadam jej na to:

- Oj chyba wiem o co ci chodzi! Mam mowa fryzurę :-)

Pamiętaj komplementy mogą cię zaskoczyć zupełnie nieoczekiwanie, a szczególnie jeśli wypowiadane się przez dzieci.

- Właśnie, że nie! Nie ma pani tych żółtych włosów!

Ostatnio nie miałam po drodze do fryzjera, przy mojej metamorfozie uwidoczniły mi się ciemne odrosty. Zupełnie zbita z tropu, podziękowałam szerokim uśmiechem, za tak unikalny komplement. A, że dzień się jeszcze nie skończył dostałam jeszcze jeden komplet tym razem od jednej pani, że wyjątkowo młodo w tej fryzurze wyglądam. No cóż poczułam się staroooooo - w przedniej wersji……….

Koniec dniówki!!!  20.00

Idąc żwawym krokiem dostrzegłam srebrną strzałę, czyli mój bus – obieramy kierunek dom. Jeszcze ostatni rzut na iście upragniona książkę i nie mogę się powstrzymać, żeby nie przeczytać kilku stron. Łapię przelotne, zniesmaczone spojrzenie, prawdopodobnie fanki Perfekcyjnej pani Domu, chyba kierowca też intuicyjnie to wyczuł, bo wyłączył światło- koniec czytania!!!. Reszta trasy upływa mi przy sączących się hiciorach z radia.

Nareszcie w domu Po 21.00

Szybka kolacja (a mama powtarzała nie je się po 19!) – przegryzając kabanosy i popijając gorącą herbatą zagłębiam się dalej w książkę. Jakże się cieszyłam, że mój dzień nie był perfekcyjny i doskonale się wpasował w to o czym pisze Magda.

I teraz apel do Perfekcyjnych Pań Domu, moje kochane dajmy sobie luz, nie musimy być perfekcyjne. Za 10 lat nie będziemy mieć wspomnień jak czysty był blat kuchenny, piekarnik, albo okna. Książka jest przeznaczona dla singielek, dla pań domu z dziećmi lub bez, dla kobiet pracujących …itp. Dla mnie czas poświęcony tej książce był relaksujący i przy tym ubawiłam się doskonale. Mimo, że Chujowa Pani Domu (można ją też znaleźć na FB, pod ta sama nazwą) dosadnie kieruje do nas słowa (i cały urok w tym!) nic w tym nie ujmuję tej pozycji wydawniczej. Mamy tu porady nie tylko dotyczące prowadzenia naszego domu ale też ogólnie życia  Przytoczę fragment , który mi się bardzo spodobał :

„Gdybyśmy tak czas przeznaczony na oglądanie ulubionego serialu poświęciły na rozmowę z samym sobą, mogłoby się okazać, że doskonale wiemy, czego chcemy, ale boimy się po to sięgnąć. Zaproś siebie na filiżankę doskonałej kawy do luksusowej kawiarni. Niech to będzie najdroższe latte w twoim życiu. Pal licho pieniądze, tu ważą się twoje dzieje, wydarza się prawdziwa historia! Odrzuć myśl o czekoladowym ciastku. Nie rób tego, powtarzam nie rób! A później najzwyczajniej w świecie odpowiedz sobie na pytanie, czy twoje życie wygląda dokładnie tak, jak to sobie wyobrażałaś .”

Moje drogie Ch…owa Pani Domu zaprasza Was do swojego świata i nawet nie będziecie musiały ściągać butów. Nie byłabym sobą gdybym na koniec  nie zacytowała męskiego głos w moim domu :

”Połóż się, nie rób nic

(a od siebie dodam)

 i koniecznie przeczytaj Ch…ową Panią Domu Magdaleny Kostyszyn”.

P. S To moja najdłuższa recenzja i mam nadzieję, że nie zmęczyłam Was bardzo. A jak dotrwałyście do tego momentu to zróbcie sobie prezent i dziś zrezygnujcie ze sprzątania oraz gotowania. A co należy Wam się!